PEUK
Loes van de Rakt
“Peuk peuk peuk peuk” dat zijn de woorden van een voorbijganger terwijl ik mijn sociaal experiment aan het uitvoeren was. Maar dat is ook meteen mijn gedachte wanneer ik over straat loop en naar de grond kijk.
Het hele milieu ligt vol met peukenafval terwijl het 10 tot 15 jaar duurt voordat een peuk verteert. Sterker nog, deze verandert in microplastic en verdwijnt dus nooit voor de volle 100% uit de natuur. Ik dacht, hier moet ik iets mee. Er worden al verschillende dingen zoals campagnes en opruimmethodes gedaan, maar dit werkt simpelweg niet. Volgens gemeentes in de omgeving zit er spanning rondom het onderwerp peukenafval. Er komen steeds meer rookvrije zones, maar ga je dan wel asbakken faciliteren..? Lang verhaal kort, er is niet echt een oplossing en mensen zijn gewoon super koppig.
Hier heb ik de nadruk op gelegd door experimenten uit te voeren in het openbaar. Met als doel, laten zien hoeveel peuken er op straat liggen. Ik heb simpelweg met stoepkrijt cirkels gezet om alle peuken die op de grond lagen. In een tweede experiment ben ik met een zelfgemaakte tool, een sjabloon en krijtverf de straat op gegaan.
Tijdens het tekenproces ontstond er direct contact met voorbijgangers. Daarnaast begon men onderling te praten over de cirkels en peuken, ook werd er naar gewezen. Beide experimenten resulteerde in opvallende uitspraken (zie afbeelding met quotes). Het proces, de reacties van voorbijgangers en het resultaat heb ik vastgelegd en verwerkt tot video’s. Door deze te plaatsen op sociale media krijgt de actie meer draagvlak en daardoor ontstaat ook het gesprek buiten dat ene kruispunt op straat.
Kortom, een eenvoudige aanpak en handeling leidt tot groot resultaat. Door jezelf verschut te zetten, laat je men inzien wie er daadwerkelijk voorschut staat. Rokers die hun zooi in het milieu gooien.