Safe-space
Oliwia Migas
Hoe kan ik door middel van gebruik te maken van visuele storytelling het publiek betrekken bij mijn eigen persoonlijke verhaal over het zoeken naar veilige ruimtes en ze stimuleren om hun eigen zoektocht naar deze ruimtes te delen met behulp van participation design?
Tijdens het corona crisis zijn we vaak stil gaan staan in het heden en hebben we kunnen zien wat oprecht belangrijk voor ons is. Deze bevindingen snel achter ons gelaten wanneer we weer ons “normaal” leven weer in gaan. Terwijl het juist, met de grote toename van psychische klachten9, steeds belangrijker wordt voor ons allemaal om ons eigen rust te kunnen creëren.
Ik bemerkte dat een ontsnappingsplek, plekken die mij gevoelens van veiligheid en innerlijke rust aanbieden, een goed voorbeeld zijn van hulpmiddelen tegen mijn klachten van onrust en chaos. Door middel van dit project zou ik mijn persoonlijke ervaringen willen delen.
Hiervoor ontwerp ik een kunst opstelling genaamd, Safe-Space. Het project is gebaseerd op het idee van de oneindige zoektocht naar veilige en rustgevende ruimtes. Geïnspireerd door de voormalige enquêtes en brainstormen. Dit werk stimuleert de voorbijgangers om na te gaan denken over wat voor hen een safe-space betekent, waar ze die kunnen vinden, hoe ze deze ervaren en waarom ze deze nodig hebben. Het publiek wordt verwelkomd door drie beelden van mijn eigen heel persoonlijke safe-spaces. Ik hoop dat door mezelf eerst bloot te stellen en mijn eigen verhaal te kunnen vertellen, ik meer personen kan stimuleren en een discussie met hen aan kan knopen over wat voor hen een safe-space daadwerkelijk betekent. Dit wordt gedeeld door middel van hun eigen safe-space te benoemen en op de beelden te zetten, waardoor een collage aan persoonlijke verhalen ontstaat.