Schaduwgesprekken
Sven van Wijk
Het werk ‘schaduwgesprekken’ vertelt het verhaal van een cold case, maar dan vanuit het perspectief vanuit de nabestaanden, waar zitten ze mee? Hoe proberen ze door te gaan met hun leven? De audio wordt zodanig in fragmenten verdeeld dat het geen lopend verhaal is, maar juist allemaal quotes en statements van de nabestaanden. In de video is de interactie weergegeven, de mens bepaalt welke speaker zal 'praten' d.m.v. hun schaduw.
De vormgeving staat symbool voor het proces dat de nabestaanden meemaken, het lukt ze niet om het los te laten of achter te laten, er blijven vragen onbeantwoord. De onduidelijkheid en de waarom is weer gegeven met de knoop. Dit werk staat bijv in een museum, uit de kleine hoorn komt constant een vaag echo geluid. Dit trekt je aandacht en je wilt meer bekijken en waarmogelijk beluisteren. Je loopt door naar de grote hoorn, daarin zitten allerlei speakers. Doordat men nieuwsgierig is en erin zal gaan kijken zullen de speakers de fragmenten afspelen. Elke speaker heeft een eigen en vast fragment, een gesproken woord maar soms ook een deuntje op de achtergrond.
De schaduw van de mens valt in de hoorn, precies die speakers die in het donker zitten zullen gaan afspelen. De interactie is getest en ontwikkeld met Arduino, in verband met de thuissituatie en het schaalmodel is er gekozen om 1 speaker te testen met een aantal tonen en niet met gesproken woord. Men zal rondom de hoorn lopen om meer te horen van de nabestaanden. Het is bewust geen reconstructie van een zaak.