Toevallig in de buurtwinkel
Niels Feijen
Ambtenaren uit hun ivoren toren lokken dus. Maar waarom? Om te beginnen bij het begin, begon het ooit met burgerparticipatie. Gemeenten zijn verplicht hier aandacht aan te besteden sinds het in de Omgevingswet staat. Alleen weten gemeenten niet hoe. Ambtenaren die gaan over participatie zijn negatief over participatie, onze gekozen wijk hebben ze bestempeld als een ‘niet-actiegebied' én vanuit de gemeente heeft onze project nooit een project mogen heten; er was geen budget noch een projectteam. Als een initiatief door de raad komt, pakt niemand het op. Kortom; er wordt veel beloofd, gepland en buurtbewoners opgelegd, maar vervolgens zien buurtbewoners er weinig tot niks van terug. Dat vroeg om een kritische houding. Middels interventies werd het tijd om het balletje terug te kaatsen naar de gemeente.
Hoe herken je dat een ontwerp door jou gemaakt is?
Iets wat je zelden tot nooit zult aantreffen, is iets wat met code te maken heeft. Daarentegen bevatten mijn projecten veelal een vleugje humor waarbij ik werk vanuit maatschappelijk geëngageerde thema’s. Op het snijvlak van social- en critical design kun je overkoepelende onderwerpen zoals verbinding of provoceren verwachten.
Welk project, tijdens je opleiding, heb je het meest van geleerd?
Allereerst een project uit leerjaar één, genaamd creative concepting. Destijds een vak om tot creatieve oplossingen te komen, maar inmiddels getransformeerd tot een autonoom project welke typerend is voor mij als ontwerper. Daarnaast heerst er een voorzichtige trots rondom het project genaamd “zwartwit”; een pop-up store waar een - in mijn geval - negatieve ervaringen centraal stond om mensen te laten relativeren. En als kers op de taart - was er maar taart.. - heb ik een half jaar mogen rondhuppelen op de kunstacademie in Breda waar multidisciplinaire samenwerkingen ontstonden met anderen ontwerpers (lees ook: kunstenaars). Dat leidde tot verschillende interessante projecten, waaronder een performance art rondom dak- en thuislozen.
Waarom heb je gekozen voor de opleiding CMD en is dat tijdens de opleiding veranderd?
Om mijn creativiteit een plek te geven, kwam ik van een koude kermis thuis nadat ik was opgeleid tot horeca ondernemer/-manager. Tijd voor iets anders dus! Met een grote droom om ooit een studie te volgen op een kunstacademie, maar te weinig zelfvertrouwen om dat te verwezenlijken. Naar aanleiding van verschillende gesprekken met een studieloopbaanbegeleidster kwamen we uit op CMD. Mocht ik mezelf nog zo’n vierjarige studieschuld kunnen veroorloven, zou ik het zo over doen!
Waar verwacht/hoop je over 5 jaar te werken?
Mijn streven is om mezelf te blijven ontwikkelen op creatief gebied. Het lijkt me fantastisch om de lijn van social- en critical design door te trekken waarbij een rol als zijnde ‘verbinder’ ligt weggelegd. Nog steeds met humor hoop ik in de voetsporen te treden van ontwerpers zoals Harmen de Hoop, Hito Steyerl of Design Academy alumni Ahn Sung Hwan. Mocht dit allemaal niet haalbaar zijn, begin ik een podcast genaamd “Man en geit”.