De relatie tussen mens, cobot en product
Zoë Hermans
Genomineerd 'De Vaan'
Cum Laude afgestudeerd
Hoe kan ik door middel van speculatief, adaptief ontwerp de relatie tussen mens, cobot en product in de metaalindustrie onderzoeken zodanig dat het gebruikt kan worden door stakeholders om de transitie binnen dit domein vorm te geven?
Dat is de vraag die wordt beantwoord door middel van een speculatief krantenartikel waarin cobots met spiegelneuronen worden ingezet in de lasindustrie en een drietal experimenten waarin ik opzoek ga naar de mogelijke relatie tussen cobot, mens en product.
In een notendop biedt dit project een glimp van een aannemelijke toekomst met cobots die rekening houden met de eigenschappen van mens en product.
Hoe herken je dat een ontwerp door jou is gemaakt?
Het ontwerp is typerend voor mij omdat ik graag de rand opzoek tussen werktuigbouwkunde en Communicatie & Multimedia Design. Met name door middel van robotica in de metaaltechniek. Projecten in een speculatieve vorm gieten sluit hier perfect op aan. De eerste aanzet tot een technisch resultaat wordt altijd gemaakt. Niet om het perfect te laten werken. Maar om te inspireren anders te denken en de mogelijkheden te laten zien.
Welk project tijdens je opleiding, heb je het meest van geleerd.
In het derde leerjaar heb ik een project gedaan genaamd “Soudure d’une autre comptine”, waarin ik op basis van een muziekstuk een cobot een vaas heb laten 3D printen van metaal.
Dat project in combinatie met mijn afstudeerproject over de relatie tussen cobot, mens en product hebben mij op een uniek pad gebracht waar ik hoop nooit meer van af te hoeven wijken.
Beide projecten hebben mij op het gebied van conceptualiseren en techniek uit mijn comfort zone getrokken en mij de grenzen van mijn kunnen op laten zoeken. In jezelf blijven geloven is daarin de belangrijkste les die ik mee wil nemen.
Waarom heb je gekozen voor de opleiding CMD en is dat tijdens de opleiding veranderd?
Ik startte de opleiding vanuit een achtergrond in de bloemsierkunst. Ik wilde iets meer doen met die creativiteit en iets kunnen doen waar ik altijd in kon blijven groeien. CMD sloot daar perfect op aan.
Waar ik in het eerste jaar niet zo blij van werd was programmeren. Totdat er een Arduino in beeld kwam. Ik was meteen verkocht en merkte dat ik daarin graag een stapje extra wilde doen om er meer over te leren. Na mijn stage bij Elektrolas Lastechniek werd mijn pad ineens heel duidelijk. Mijn passie voor het programmeren van robots in de metaaltechniek werd in een korte periode enorm ontwikkeld.
Ik ben blij dat ik toen de keuze heb gemaakt om CMD te gaan studeren en ik merk nu al dat ik daarmee een mijn voordeel kan behalen in de wereld van robotica. De kans is groot dat ik nog wel een opleiding/cursus ga doen richting werktuigbouwkunde of elektrotechniek om mijn technische kennis op te schroeven.
Waar verwacht/hoop je over 5 jaar te werken?
Over vijf jaar hoop ik te werken in een bedrijf wat zich graag blijft ontwikkelen met betrekking tot automatiseren in de metaalindustrie.